تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
در رثای جانباز رجب محمدزاده
مردِ مردستان
تو را «معجزه خميني» ميدانم ؛ با همه صبوري و رنج‌ها و زيبايي هايت. از چه اندوهناکی مرد؟ مرد ِمردستان. چرا رنجیده خاطر از سخنان ظاهربینانی؟ تو را مشی و مرام حسینی است...
پایگاه خبری انصارحزب الله: مي شناسمت؛ با آنکه نديده ام! آنگونه شناساي دل و روح مني که تو گويي سالهاي سال است که همجوار و همنشين تو بوده ام و تو را چونان يکي از عزيزان خويش مقرب و عزيز ميدانم.
بار اول که تصويرت را ديدم ، فقط زيبايي بود. فقط زيبايي ديدم. زيبايي بود و ديگر هيچ.
آشنا بودي با دلم. ديدم مي شناسمت ؛ با آنکه پيشتر نديده ام تو را...
به فرموده جناب اويس رضوان الله عليه ؛ «روحم ، روح تو را شناخت ، آنگاه که نفس من با نفس تو سخن گفت ، زيرا روح آدمي نيز مانند تن او نفسي دارد و مومنان به رحمت الهي همديگر را مي شناسند و هر چند که سراي و خانه شان از همديگر دور و پراکنده باشد.»
بلبل نمي شود به قفس از چمن جدا/فانوس ، شـمع را نکند ز انجمن جدا
حيــرت مباد پرده بينايي کسي /کز يوسفيم در ته يک پيرهن جدا
نمي‌دانم و نمي‌فهمم کساني را که زيبايي هاي تو را نمي بينند و سبب رنجش خاطرت ميشوند. اگرچه هر جانبازي که در راه خدا از جان و اعضاي خويش گذشته است ؛ در اين سرزمين گلگون ، حقاً زيباست و من نديدم جانبازان را جز زيبارخ هاي زيبا باطني که نور و ابهت و عظمت از حضرت « بطل العلقمي » عليه السلام گرفتند ؛ اما تو جور ديگر زيباتري!
صبر را تو معنا کن. صبر زيبا را... ما رايت الا جميلا را تو شرح بده و تو تبيين کن. تا آخرين ذره جان ، به راه خدا مخلص شدن را تو تفسير کن. دردها را تو بسرا که الحق و الانصاف ، تو آن بلبل جگر سوخته اي که داغ شقایق های گلگون را زيبا ميتواند بسرايد.
کلمات من نثار زيبايي هاي تو که کمتر کسي را ياراي ديدن آن زيبايي هاست. هر که زينب کبري سلام الله عليها و درس هاي بزرگش را خوب ياد گرفته باشد ، ميداند که هر آنچه در راه خدا شد ، زيبايي و عظمت و نور گرفت. مع الوصف يقين کن هستند کساني که اگر تو را پيشتر از آنکه خبرگزاري فارس بشناساند، مي ديدند، زيبا مي ديدند. يقين کن تو شمه اي از تمام آنچه «ما رايت الا جميلا» هستي.
يقين کن مانده اي که تعريف هاي دم دستي از زيبايي و حُسن و کمال را باطل کني و تعريف واقعي و باطني زيبايي را بنماياني. نشان به آن نشان که دنياي ظاهربينان را به هم ريخته‌اي.
تو را «معجزه خميني» ميدانم ؛ با همه صبوري و رنج‌ها و زيبايي هايت. از چه اندوهناکی مرد؟ مرد ِمردستان. چرا رنجیده خاطر از سخنان ظاهربینانی؟ تو را مشی و مرام حسینی است. حسین علیه السلام ، خدایش را تا بدانجا دوست میداشت که با دردها و رنج‌ها و زخم ها و جراحت ها و دادن عزیزان و گذشتن از جان و مال و ناموس ، برایش بندگی میکرد.حسین علیه السلام تا آنجا عبودیت داشت که با درد و رنج ها، خدای خویش را عبادت میکرد.
«با دوستان حق چه کند خصم شعله خوی ؟/ باغ و بهارهاست در آتش خلیل را»
خدای را بندگانی است که «مخلصین» هستند و قدر و مقامشان الی الابد پنهان است و پوشیده... تا آنجا مخلص که بفرموده امام صادق علیه السلام ، تقاضایشان در حشر و موعد حساب و کتاب نیز آن است که جز خدایشان کسی نداند کیستند!
و حالا تو خوب پنهانی. زیبای مستتری. قدر ناشناخته ای... هرچه رنج ها بیشتر ، درجات عبودیت والاتر... و اگر به تو حسادت کنم جای شماتتم نیست! و اگر طالبان رضای حق به تو حسادت کنند ، جای ملامت ندارد. و من ، يقين دارم که تو با زيباترين چهره بين زيبارخان به محشر درخواهي آمد. با زيباترين چهره ؛ شايد به زیبایی یوسف صدیق علیه السلام و شاید حتي زيباتر از يوسف!
سنت شکنی میکنم و کوتاه می نویسم.کوتاه می نویسم اما گیرا... در حضور چون تویی باید به ادب کامل آراسته بود و سکوت از ملزومات آن مؤدَّب بودن است...
برای دعایت آمین گفتم تا در روزی و ساعتی نزدیک به دیدار حضرت آقا مدظله‌العالی مشرف گردی و برای دعای من نیز تو آمین بگو تا روزی و ساعتی و لحظه ای قریب ، چون تو به چشم یوسف زهرا سلام الله علیهم بیایم و جام تهی ام را پر کنند... شاید من هم چون تو جرعه ای بندگی چشیدم و مختصری نورانی شدم و از ظلماتی که غریق آنم ، خلاصی یافتم.
در گردش آورید می لعل فام را / زین بیش خشک لب نپسندید جام را
کلمات من نثار دل شکسته ات...بگذار ظاهر بینان گمان کنند شعار دادم و شعر گفتم! شعائر خداوند برای دل من عزیزند. و تو از جمله آن شعائری ؛ شهیدی زنده که هربار دیدن تصویرت برای من تعبیر قدسی «ما رایت الا جمیلا» ی زینب کبری سلام الله علیها را تداعی میکند.
کلماتم تقدیم به تو ؛ شهید زنده.
«باشد بهشت ِ نقد ، شهیدان اگر کنند / گلگونه ی عذار تو خون سَبیل را»
بار اول که تصويرت را ديدم ، فقط زيبايي بود. فقط زيبايي ديدم. زيبايي بود و ديگر هيچ.
آشنا بودي با دلم. ديدم مي شناسمت ؛ با آنکه پيشتر نديده ام تو را...
به فرموده جناب اويس رضوان الله عليه ؛ «روحم ، روح تو را شناخت ، آنگاه که نفس من با نفس تو سخن گفت ، زيرا روح آدمي نيز مانند تن او نفسي دارد و مومنان به رحمت الهي همديگر را مي شناسند و هر چند که سراي و خانه شان از همديگر دور و پراکنده باشد.»
بلبل نمي شود به قفس از چمن جدا/فانوس ، شـمع را نکند ز انجمن جدا
حيــرت مباد پرده بينايي کسي /کز يوسفيم در ته يک پيرهن جدا
نمي‌دانم و نمي‌فهمم کساني را که زيبايي هاي تو را نمي بينند و سبب رنجش خاطرت ميشوند. اگرچه هر جانبازي که در راه خدا از جان و اعضاي خويش گذشته است ؛ در اين سرزمين گلگون ، حقاً زيباست و من نديدم جانبازان را جز زيبارخ هاي زيبا باطني که نور و ابهت و عظمت از حضرت « بطل العلقمي » عليه السلام گرفتند ؛ اما تو جور ديگر زيباتري!
صبر را تو معنا کن. صبر زيبا را... ما رايت الا جميلا را تو شرح بده و تو تبيين کن. تا آخرين ذره جان ، به راه خدا مخلص شدن را تو تفسير کن. دردها را تو بسرا که الحق و الانصاف ، تو آن بلبل جگر سوخته اي که داغ شقایق های گلگون را زيبا ميتواند بسرايد.
کلمات من نثار زيبايي هاي تو که کمتر کسي را ياراي ديدن آن زيبايي هاست. هر که زينب کبري سلام الله عليها و درس هاي بزرگش را خوب ياد گرفته باشد ، ميداند که هر آنچه در راه خدا شد ، زيبايي و عظمت و نور گرفت. مع الوصف يقين کن هستند کساني که اگر تو را پيشتر از آنکه خبرگزاري فارس بشناساند، مي ديدند، زيبا مي ديدند. يقين کن تو شمه اي از تمام آنچه «ما رايت الا جميلا» هستي.
يقين کن مانده اي که تعريف هاي دم دستي از زيبايي و حُسن و کمال را باطل کني و تعريف واقعي و باطني زيبايي را بنماياني. نشان به آن نشان که دنياي ظاهربينان را به هم ريخته‌اي.
تو را «معجزه خميني» ميدانم ؛ با همه صبوري و رنج‌ها و زيبايي هايت. از چه اندوهناکی مرد؟ مرد ِمردستان. چرا رنجیده خاطر از سخنان ظاهربینانی؟ تو را مشی و مرام حسینی است. حسین علیه السلام ، خدایش را تا بدانجا دوست میداشت که با دردها و رنج‌ها و زخم ها و جراحت ها و دادن عزیزان و گذشتن از جان و مال و ناموس ، برایش بندگی میکرد.حسین علیه السلام تا آنجا عبودیت داشت که با درد و رنج ها، خدای خویش را عبادت میکرد.
«با دوستان حق چه کند خصم شعله خوی ؟/ باغ و بهارهاست در آتش خلیل را»
خدای را بندگانی است که «مخلصین» هستند و قدر و مقامشان الی الابد پنهان است و پوشیده... تا آنجا مخلص که بفرموده امام صادق علیه السلام ، تقاضایشان در حشر و موعد حساب و کتاب نیز آن است که جز خدایشان کسی نداند کیستند!
و حالا تو خوب پنهانی. زیبای مستتری. قدر ناشناخته ای... هرچه رنج ها بیشتر ، درجات عبودیت والاتر... و اگر به تو حسادت کنم جای شماتتم نیست! و اگر طالبان رضای حق به تو حسادت کنند ، جای ملامت ندارد. و من ، يقين دارم که تو با زيباترين چهره بين زيبارخان به محشر درخواهي آمد. با زيباترين چهره ؛ شايد به زیبایی یوسف صدیق علیه السلام و شاید حتي زيباتر از يوسف!
سنت شکنی میکنم و کوتاه می نویسم.کوتاه می نویسم اما گیرا... در حضور چون تویی باید به ادب کامل آراسته بود و سکوت از ملزومات آن مؤدَّب بودن است...
برای دعایت آمین گفتم تا در روزی و ساعتی نزدیک به دیدار حضرت آقا مدظله‌العالی مشرف گردی و برای دعای من نیز تو آمین بگو تا روزی و ساعتی و لحظه ای قریب ، چون تو به چشم یوسف زهرا سلام الله علیهم بیایم و جام تهی ام را پر کنند... شاید من هم چون تو جرعه ای بندگی چشیدم و مختصری نورانی شدم و از ظلماتی که غریق آنم ، خلاصی یافتم.
در گردش آورید می لعل فام را / زین بیش خشک لب نپسندید جام را
کلمات من نثار دل شکسته ات...بگذار ظاهر بینان گمان کنند شعار دادم و شعر گفتم! شعائر خداوند برای دل من عزیزند. و تو از جمله آن شعائری ؛ شهیدی زنده که هربار دیدن تصویرت برای من تعبیر قدسی «ما رایت الا جمیلا» ی زینب کبری سلام الله علیها را تداعی میکند.
کلماتم تقدیم به تو ؛ شهید زنده.
«باشد بهشت ِ نقد ، شهیدان اگر کنند / گلگونه ی عذار تو خون سَبیل را»
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
