پایگاه خبری انصارحزب الله: اینجا ایران است؛ عروس ممالک دنیا ! درّ زیبای ( بلاشک ) بی نظیر جهان . خاک پاکش تطهیر شده با خون جوانان برومندش . به عمر تاریخ محل تاخت و تاز ظالمان و بیگانکان ...

اینجا ایران است و زمان به وقت ۲۲ بهمن است. بیست و دوم بهمنی که تاریخ دگری در عمر این خاک پاک رقم میزند؛ که تاریخ را دگرگون می کند. که جهان را منقلب و جهانیان را مات و مبهوت می کند. که مردی می آید که آمدنش شبیه پیغمبران است و انگار دارد تمرین می دهد « بشر » را برای آمدن موعود عج الله فرجه . که آمدنش به بشر در قعر ناامیدی ها فرو رفته ، امید می آموزد.

روح خداست. رحمت خداست. شبیه مسیحاست. معجزه اش زنده کردن به یک دم و نفخه قدسی است. که دلش برای مردم، برای محرومان، برای مستضعفان، برای کوخ نشینان، برای عیال خداوند، برای پابرهنه ها می‌تپد و قلوب ملت آن سان برایش می‌تپد که حیات از دو چشمه زلال کلامش می‌گیرند. دیرآشنای ملت ها و مردمان و ابنای بشری است...

او آشناست. بسیار آشنا. پیشتر انگار او را در هیبتی متفاوت تر در بیت المقدس و مصر و حجاز و... دیده است تاریخ! قوت و حول الهی اش، خلیل اللهی است و دم قدسی اش، عیسوی. حکومت و استقامت و عدم خشیتش الا لله، یوسفی است...

او خلق و خویش محمدیه صلی الله علیه و آله است، با فقرا حشر و نشر دارد و از کاخ‌نشین ها بیزار است. مشی و مرامش علوی علیه السلام است و خاکی و بی پیرایه و متواضع و جزوی از مردم است. تمام مردم عالم او را از خود میدانند و او برای مرارت های بشری بسیار رنج کشیده است.

او را سکوت و فریاد هر دو حسینی علیه السلام است. بر می آشوبد، طوفان می کند به کلامی، قیام می کند، قیامش قیامت می کند و بشر را از خواب گران بیدار می کند. او نه لشگر دارد و نه سپاه و نه نیرو ! اما قدرتمندان و ابرقدرت ها را به زانو درآورده است .
چون او را نیازی به قدرت نیست و به قوت قیام می کند . به حول و قوه الهی ؛ چونان پیغمبران و مردان خدا.

امام خویش را وصف میکنم . امام نادیده ی خویش را . هم او که چون میرفت ، ما طفل بودیم و از ثقل واقعه و عظمت مصیبت بی خبر بودیم ...

هیچ فعل ماضی به کار نمی برم ، چون او زنده است . مکتبش ، مرامش ، راهش ، کلامش ، نگاهش که تکثیر شده است و جهان را گرفته است.

و ما ، نادیده عاشقان حقیقی و صادق اوییم . دلدادگان مرامش و شاگردان مکتبش .
محاسبات دشمنانش درست از آب درنمی آید . چون نه او ، نه ما را ، نه مکتبش را نمی شناسند . انقلابش را نمی شناسند . گمان می کنند انقلابش و قیامش از شورش های خیابانی سراسر دنیاست که هیچ مفهوم و معنا و آرمانی در عقبه اش ندارد!

سردرنمی آورند از مکتب اسلام. از حقانیت اسلام. از عظمت یگانه پرستی... سردرنمی‌آورند که خداوند، خود حافظ اساس این دین است. سردرنمی آورند و به شمشیر چوبین چون اطفال به جنگ خدا می آیند و می گویند : محمد صلی الله علیه و آله برای ما مقدس نیست!

و عنقریب است که شمشیرهای پولادین سپاهیان محمد صلی الله علیه السلام؛ فرزندان راستین خمینی کبیر، اطفال سیاست غرب شرور را مضمحل کند.

اینها گویا فراموش کرده اند محمد صلی الله علیه و آله برای ارکان و ذرات عالمین مقدس است. سرور کائنات است. ممدوح آسمانیان است. خداوند مدحش را گفته و به مقامی از قرب رسیده که تصورش هم برای بشر غیر ممکن است...

گویا فراموش کرده اند ابابیل را ! سنگهان نشان دار را! فراموش کرده اند مردی خواهد آمد که امام روح الله، تنها یکی از معجزات مکتب و قیام و ظهور جهانی او بود.

از محمد صلی الله علیه و آله می ترسند. از قرآن می ترسند. از حجاب می ترسند. از امر به معروف و نهی از منکر می ترسند. از حزب الله و انصارالله می ترسند. از فریاد و تکبیر و نماز و حسین علیه السلام و عاشورا و خمینی و خامنه ای علیهم السلام و ۲۲ بهمن و من و تو می ترسند!

چون میدانند قدرت ما اگر در موشک ها و سلاح هامان است، قوتمان در نماز و امر به معروف و حجاب و عاشورا و ولایت است. و قوت، الهی است. آنچه از آن سردرنمی آورند و نخواهند درآورد این ابرقدرت های متظاهر و شرور غربی!

و اگر قدری با خویش صادق باشیم، در طول سالیان اخیر از همه آنچه قوت ماست و از امام روح الله آموخته ایم غافل مانده ایم ...

باید منتقد خویش بود. باید به تهذیب خویش پرداخت و نواقص را پیشتر از آنچه زیباییهایمان را زشت کند، رفع نمود و اصلاح کرد. نقد میکنم خویش را ... در سالی که دارد به پایان میرسد و مقتدایمان سال فرهنگش نامیده است .

به علم و آگاهی خویش در جهان مفاخره می کنیم . به شهید شهریاری ، به داریوش رضایی نژاد ، به مصطفی احمدی روشن... به قدرت جهانی خویش می بالیم. به سردار شاطری ، به سردار طهرانی مقدم ، به سردار سلیمانی ...

پس کجایند سرداران فرهنگی ما ؟ کجایند علمداران جبهه فرهنگی ما ؟ چرا در دنیا می درخشیم چونان درخشیدن الماسی در زمین و آسمان ، اما در داخل و درونمان ، موج بدحجابی ها و فسادهای خرد و درشت ، قلب اهل ایمان را به درد آورده است ؟

کجای کار می لنگد و کجا کم کاری شده که اینگونه است؟ نکند زمانی به خود آییم و ببینیم از میراث و امانت امام و شهدایمان، کالبدی بی جان مانده است؟! کجایند قلم های روشنگر و عمارهای فرهنگی؟ کجایند اصحاب هنر دردمند؟ چرا فقط برای تک دشمن، پاتکی کوتاه داریم و تمام؟

دربرابر فیلم های موهن ، فیلمی می سازیم و گاهی حتی فقط سکوت می کنیم ! در برابر چاپ و نشر کتاب های غیر مکتبی و منافی با باورهامان ، چند سطری می نویسیم و گاهی حتی فقط سکوت می کنیم !

در برابر هجمه های پرفشار و تاکتیک های پیچیده فرهنگی دشمن ، می نشینیم و نگاه می کنیم. سیل که بیاید یک جا را خراب نمی کند جای دیگر را آباد بگذارد!

و ما از این هجمه و شبیخون و سیل خانمان برانداز سالهاست در غفلتیم. روح انقلاب، کلمات امام ماست ، عرفان و ایدئولوژی و بینش اوست که برای انتقالش به نسل های چهارم به بعد انقلاب هیچ کاری نکرده ایم.

در واقع ما از عرفان امام خویش دور افتاده ایم... خوب به یاد دارم نوجوانی بودم مشتاق و شیفته و واله کلمات و قلم و چهره نورانی امام خویش . سالهای سال گشتم تا مجموعه ای از سخنرانی های تصویری امام رضوان الله علیه را پیدا کنم و متاسفانه نیافتم ... و هنوز هم در حال گشتن و پیدا نکردنم .

آیا می شود آن چهره نورانی را به دو چشم خویش دید و آن کلمات و آن لحن قدسی را شنید و از فکرش دل و ذهن را تهی کرد و واله و شیدایش نشد؟

نمی شود. و من اصلا نمیتوانم بفهمم چرا صدا و سیما با آن همه امکانات و گستردگی اختیاراتش، در سی و شش سال بعد از انقلاب و بیست و پنج سال بعد از ارتحال امام عزیزمان ، هنوز آرشیو این سخنرانی ها را تکثیر نکرده است؟

چرا اصحاب فرهنگ و قلم نمی گویند مردم را که همیشه برای فروختن حسین علیه السلام به یزید ، بهانه گندم ری نیست؟! گاهی گندم، بهانه است و گاهی ماهواره و واتس آپ و وایبر و اینستاگرام و فیس بوک و ...  بهانه ها زیادند تا فرزندان آدم را از حسین علیه السلام جدا کنند.

یکبار دوره کامل این سخنرانی های امام راحل را تکثیر کنید و ببینید آنکه ساعتها وقت بگذارد و پای صحبت های این دلربای جمارانی بنشیند انقلاب خمینی را در درون خویش می یابد یا نه؟!

دیگر می تواند از آن نور دل بکند برود سراغ واتس آپ و وایبر و ... یا نه؟ باید در چهره این مرد آسمانی ساعتها نگریست تا لبریز نور شد باید نور رخساره اش وجودت را دربر بگیرد تا قوت الهی را با همه جانت ادراک کنی...

فقط آنکه نور باطن امام روح الله را که در ظاهرش نیز می توان رویت کرد درک کرده باشد می تواند معنای « انفجار نور » را بداند. و چه کسی جز اهلش می فهمد انفجار نور چیست؟ انفجار نور ... در قعر ظلمات زمین و زمان .

انفجار نور ؛ آن وقت که ظلمت جهان را سراسر آکنده بود و انسان ها در لجنزاری متعفن در منیات و هواهای نفسانی و خواهش های باطل دست و پا می زدند...

انفجار نور شد؛ وقتی مردی آمد که آمدنش چونان آمدن پیغمبران و قدیسان و مردان خدا بود... و انفجار نور، میثاق فطرت بود.

و ما نسل امیدیم. نسلی که بشارت های بزرگ از مقتدایش گرفته است برای درک درخشش و ظهور آن نور بزرگتر. ما نسل فرزندان راستین و احزاب هزار در هزار امام خویشیم . نسل سازش ناپذیر. نسل عاشورا مداران غیور. نسل چشم انتظاران هر صبح و شام گسترده شدن بیرق « البیعة لله » بر بیکرانه های عالم. نسلی که زیر بار هیچ عهد و بیعت زور و جور و ظلمی نمی رویم . آموخته ایم از امام خویش، فریاد را، خشم را ، خروش را، باطل ستیزی و حق دوستی را.

دیگر دنیا نباید خواب ما را ببیند، خفتن و غفلت ما را.  ما از بشارت های مقتدایمان و از انذارهایش ، هر روز مشق می کنیم این کلمات مولی الموحدین علیه السلام را: « ... آنگاه آدم را در سرایی که عیشش بی زحمت در اختیار بود ساکن کرد و جایگاهش را به امنیت آراست و او را از ابلیس و دشمنی او ترساند اما دشمنش به جایگاه زیبای او و هم نشینی اش با نیکان رشک برد و آدم به وسوسه دشمن ، یقین را به تردید و عزم محکم را به دو دلی و شادی را به ترس جابجا کرد و ندامت را به خاطر فریب خوردن به جان خرید ... »

مبادا که این جایگاه امن را که خدا به واسطه نور اماممان و خون شهدامان نصیبمان کرده، به غفلت از دست بدهیم و فریب ابلیس بخوریم.

نباید فراموش کنیم اماممان انذارمان داد شیطان بزرگ را ...اگر چه شیطان هم می میرند و ابلیس هم گردن زده می شوند به دست مردی که روزی خواهد آمد و نورش عالمگیر خواهد شد...